Mahesī janayī putte, dasa ekañca dhītaraṃ;

Sabbajeṭṭho’bhayo nāma, cittānāma kaniṭṭhikā.

Passitvā taṃ viyākaṃsu, brāhmaṇā mantapāragā;

‘‘Rajjahetu suto assā, ghātayissati mātule’’.

Ghātessāmi kaniṭṭhinti, nicchite bhātarā’bhayo;

Vāresi kāle vāsesuṃ, gehaṃ taṃ ekathuṇike.

Rañño ca sirigabbhena, tassa dvāramakārayuṃ;

Anto ṭhapesuṃ ekañca, dāsiṃ narasataṃ bahi.

Rūpenu’mmādayī nare, diṭṭhamattāva sāyato;

Tato ummādacittā’ti, nāmaṃ sopapadaṃ labhi.

Sutvāna laṃkāgamanaṃ, bhaddakaccānadeviyā;

Mātarā coditā puttā, ṭhapetve’kañca āgamuṃ.

Disvāna te paṇḍuvāsu-devaṃ laṅkindamāgatā;

Disvāna taṃ kaniṭṭhiñca, roditvā saha tāya ca.

Raññā sukatasakkārā, rañño’nuññāya cārikaṃ;

Cariṃsu laṃkādīpamhi, nivasuñca yathāruciṃ.

Uruvelā’nurādhānaṃ, nivāsā ca tathā tathā.

Tathā vijitadīghāyu-rohaṇānaṃ nivāsakā;

Vijitagāmo dīghāyu-rohaṇanti ca vuccati.

Kāresi anurādho so, vāpiṃ dakkhiṇato tato;

Kārāpetvā rājagehaṃ, tattha vāsamakappayī.

Mahārājā paṇḍuvāsu-devo jaṭṭhasutaṃ sakaṃ;

Abhayaṃ uparajjamhi, kāle samabhisecayi.

Dīghāyussa kumārassa, tanayo dīghagāmaṇi;

Sutvā ummādacittaṃ taṃ, tassaṃ jātakutūhalo.

Gahetvā’patissa gāmaṃ, taṃ apassi manujādhipaṃ;

Adā sahoparājena, rājupaṭṭhānamassaso.

Gavakkhābhimukhaṭṭhāne, taṃ upecca ṭhitaṃ tusā;

Disvāna gāmiṇiṃ cittā, rattacittā’ha dāsikaṃ.

‘‘Ko eso’’ti tato sutvā,

Mātulassa sutoiti;

Dāsiṃ tattha niyojesi,

Saddhiṃkatvāna so tato.

Gavakkhamhi ḍasāpetvā, rattiṃ kakkaṭayantakaṃ;

Āruyha chindayitvāna, kavāṭaṃ tena pāvisi.

Tāya saddhiṃ vasitvāna, paccūseyeva nikkhami;

Evaṃ niccaṃ vasī tattha, chiddābhāvā apākaṭo.

Sā tena aggahī gabbhaṃ, gabbhe pariṇate tato;

Mātu ārocayī dāsī, mātā pucchiya dhītaraṃ.

Rañño ārocayī rājā, amantetvā sute’brahmā;

Posiyoso’pi amhehi, deva tasseva taṃ iti.

Putto ce mārayissāma, ta’nti tassa adaṃsu taṃ;

Sā sūtikālasampatte, sūti gehañca pāvisiṃ.

Tasmiṃ kamme nissāyā’ti, gāmaṇi paricārake.

Te paṭiññaṃ adente te, rājaputtā aghātayuṃ;

Yakkhā hutvāna rakkhiṃsu, ubho gabbhe kumārakaṃ.

Aññaṃ upavijaññaṃ sā, sallakkhā pesi dāsiyā;

Cittā sā janayī puttaṃ, sā itthi pana dhītaraṃ.

Cittaṃ sahassaṃ dāpetvā, tassā puttaṃ sakampi ca;

Āṇāpetvā dhītaraṃ taṃ, nipajjāpesi santike.

Dhītā laddhā’ti sutvāna, tuṭṭhā rājasutā ahuṃ;

Mātā ca mātumātā ca, ubho pana kumārakaṃ.

Mātāmahassa nāmañca, jeṭṭhassa mātulassa ca;

Ekaṃ katvā tamakaruṃ, paṇḍukābhayanāmakaṃ.

Laṃkā pālo paṇḍuvāsu-devo rajjamakārayi;

Tiṃsa vassamhi jātamhi, mato so paṇḍukābhaye.

Tasmiṃ matasmiṃ manujādhipasmiṃ,

Sabbe samāgamma narindaputtā;

Tassābhayassābhayadassa bhātu,

Rājābhisekaṃ akaruṃ uḷārāti.

Sujanappasāda saṃvegatthāya kate mahāvaṃse

Abhayābhiseko nāma

Navamo paricchedo.